door: Judith Webber, www.purehuman.nl.
Ik zat een tijdje terug het programma Benali Boekt te kijken, waarin Abdelkader Benali schrijvers portretteert (interviewt is geen passende term in dit geval) over hun drijfveren en hun bestaan. Een mooi programma naar mijn hart. Omdat het hier gaat om pure passie en het nest waar iemand in grootgebracht is. Want iedereen (en dus ook schrijvers) vindt zijn antwoord op de ‘waarom’-vraag in het nest terug. Hoe cliché ook. Sommige clichés zijn tenslotte wel waar…
Vandaag wil ik echter wat clichés onder de loep leggen. Sinds november 2010 behoor ik ineens tot een nieuwe groep. Deze groep kende ik totaal niet, ik had geen idee, laat staan dat ik dacht er onderdeel van uit te gaan maken: SCHRIJVERS
——————————————————————————————
Judith Webber is genomineerd als Viva 400 zakenvrouw. Breng je stem nu uit!
——————————————————————————————–
Nu bestaan er over schrijvers heel wat clichés heb ik aan den lijve ondervonden, ik krijg er geregeld vragen over… Ik voel ineens de drang om een aantal hiervan te ontkrachten. Om te laten zien dat het niet bij iedereen zo werkt. Om te laten zien dat jij ook zomaar ineens de schrijver in jezelf kunt ontdekken…
* Schrijvers willen al vanaf jongs af aan schrijver worden en roepen een groot deel van hun leven dat ze een boek gaan/willen schrijven.
* Schrijvers kunnen al vanaf de middelbare school goed schrijven en krijgen dit geregeld te horen. Ze schreven altijd al verhaaltjes en hun dagboeken ploften bijna uit elkaar.
* Schrijvers zonderen zichzelf als ze willen schrijven helemaal af. Zitten een week of twee in pure isolatie te schrijven en hebben dus ook geregeld last van een writers block. Ook daar weten ze mee om te gaan, want het verhaal moet geschreven worden.
* Schrijvers zijn introverte mensen die moeite hebben zich in real live te laten zien, laat staan spreken voor publiek leuk te vinden.
* Schrijvers vinden promotie maken voor hun eigen werk not done, het moet van dusdanige kwaliteit zijn dat het zichzelf verkoopt. En trouwens: daar is de uitgever toch voor?
Wat het leuke is, ik voldoe dus totaal niet aan dit beeld:
1) Ik wilde niet al mijn hele leven een boek schrijven, het werd wakker toen iemand me de vraag stelde of dat niet wat voor mij was. Ik kwam in een versnelling terecht en ik was het ineens aan het doen.
2) Ik wist niet (meer) dat ik best leuk kon schrijven, door bloggen, wat ik uit nieuwsgierigheid ben gaan doen, kreeg ik veel positieve reacties. Toen besefte ik dat wat ik schreef mensen kon raken. Hiervoor had ik eigenlijk niet echt dat idee, ik schreef alleen wel eens een beleidstuk en dat vond ik verschrikkelijk!
3) Mezelf afzonderen is niet hoe ik het doe. Ik kan niet onder dwang schrijven, heb juist ruimte nodig. Ik plan het schrijven wel in, maar met ruimte erom heen. En schuifbaar als dat de inspiratie ten goede komt. Wel vang ik tussendoor m’n inspiratie in een app op mijn iPhone, dat helpt me enorm.
4) Ik vind spreken, net als schrijven een hele mooie manier om bereik te krijgen voor m’n boodschap “Laat jezelf zien”. Maar het is wel een vak apart en wordt onderschat. Alsof iedere schrijver een interessante lezing kan geven: Nee dus!
5) Zelf promotie maken en schrijven over wat jij in het proces hebt meegemaakt is cruciaal voor interactie met je lezers. Door te beseffen dat wat je te vertellen waardevol kan zijn voor er ander, maak je in jezelf iets los. Dan voelt het voor jezelf en de ander niet eens als promotie, maar als het delen van trots. En wat kun je daar nou op tegen hebben?
Ik hoop hiermee te laten zien dat ook jij onontgonnen talenten in je hebt, jouw verhaal ligt tenslotte nog niet in de winkel!!
Wat houd je nu nog tegen om je verhaal te schrijven?
Judith Webber ziet het als haar missie om puurheid over de wereld te verspreiden. Ze wordt richtinggever genoemd door haar klanten en is erg ondernemend. Zo zette ze dit jaar ClubPuur op, een maandelijkse borrel voor echte mensen die vanaf de start succesvol blijkt. PUURervaren is haar eerste grote evenement, omdat ze graag de drempel om jezelf te laten zien, wil verlagen. Vorig jaar bracht ze haar eerste boek uit met de titel “Laat jezelf zien”. Ze nodigt je in elk contact met haar uit om je masker af te doen, de juiste keuzes te maken en vanuit puurheid te werken, te leven, te verbinden. Haar boodschap is duidelijk: Laat jezelf zien!
Wat herkenbaar!
De punten die je aangeeft zijn inderdaad de dingen die je hoort over schrijvers en die je eigenlijk ook verwacht, omdat het zo’n romantisch beeld oproept.
Zelf heb ik ook een aantal boeken geschreven en net als bij jou stond dit ook niet op mijn ‘Wat wil je later worden’ lijstje.
De omstandigheden waren er op dat moment naar, de juiste mensen kwamen op mijn pad en als je daarin meegaat kunnen er hele mooie dingen ontstaan.